====================================================== Hij was de jongste zoon van de heerser van Kiev, Svjatoslav (zoon van Olga) en zijn minnares Maloesja. Maloesja was een prinses van de Drevljanen, gevangen genomen en tot slavin gemaakt door Olga nadat ze de moord op haar echtgenoot Igor gewroken had. Omdat Olga de verhouding tussen Svjatoslav en Maloesja, afkeurde, zou zij Maloesja hebben laten bevallen in het land van de Drevljanen (ongeveer het huidige Galicië). Voor zijn dood in 972 verdeelt Svjatoslav zijn rijk onder zijn twee wettelijke zonen: Jaropolk krijgt het hertogdom Kiev, Galicië gaat naar Oleg. Nog tot de 18e eeuw zouden Rusland en zijn voorlopers, het Kievse Rijk en Moskovië, het zonder vaste opvolgingsregels moeten doen. Het resultaat was dat bijna elke troonopvolging tot een burgeroorlog leidde. Als Novgorod tegen de verdeling in opstand dreigt te komen (in 970) weigeren beide zoons daarheen te gaan om de mogelijke opstand te bezweren. Svjatoslav zendt dan Vladimir (begeleid door zijn oom, Dobrynja) naar Novgorod en draagt het bestuur over die stad aan Vladimir over. Van 972 tot 977 woedt in het Kievse Rijk een burgeroorlog tussen Jaropolk en Oleg. Na de nederlaag van Oleg vlucht Vladimir naar de Varjagen in Scandinavië, waar hij troepen ronselt om Novgorod en tenslotte heel Rusland terug te veroveren. Vladimir valt het Kievse Rijk binnen in 980. Op weg naar Kiev vraagt Vladimir in Polotsk de hand van Rogneda (Oudnoors: Ragnhild) dochter van Rogvolod (ON: Ragnvald), prins van Polotsk, en verloofde van Jaropolk. Rogneda vindt zichzelf te edel om met de zoon van een slavin te trouwen, maar Vladimir beantwoordt haar weigering met de verovering van de vesting van Polotsk en het doden van Rogvolod. Hij dwingt Rogneda daarna tot een huwelijk. Polotsk was een belangrijke vesting op weg naar Kiev ennadat hij ook Smolensk veroverd heeft, verzekert Vladimir tamelijk gemakkelijk zijn intrede in Kiev (980). Jaropolks raadgever, de bojaar Bloed, zet hem ertoe aan om eerst naar Rodnja te vluchten, en daarna om zich over te geven. Jaropolk vertrouwt Bloeds en Vladimirs genadevoorstellen, maar wordt op weg naar het hoofdkwartier van Vladimir door twee Varjagen gedood. Jaropolks postume zoon, Svjatopolk (volgens sommigen eerder de zoon van Vladimir na de verkrachting van Jaropolks weduwe) wordt uitgehuwelijkt aan een Poolse prinses om hem buiten de erfopvolging van Kiev te houden. Deze manoeuvre mislukt als de Poolse schoonvader van Svjatopolk oorlog gaat voeren met Vladimir. Svjatopolk wordt door Vladimir gevangen gezet. Volgens vele historici was Vladimir de kandidaat van de heidenen, die bang waren dat Jaropolk Christen zou worden (of al was). Na de machtsverovering laat Vladimir in elk geval een aantal heidense standbeelden en heiligdommen optrekken in Kiev, hij had ook veel vrouwen en concubines. Het heidendom leefde ook heel sterk onder het volk: nog in 983 (onder Vladimir dus) wordt in Kiev een Christelijke Varingiër terechtgesteld samen met de zoon die hij niet aan Peroen wou offeren (de proto-martelarenTheodoor en Ivan). Vladimir trekt op tegen de Vjatitsjen. Van 980 tot 987 gaat Vladimir op veroveringstocht: hij verslaat de Vjatitsjen, de Radimitsjen en de Baltische Jatvingers. Hij strijdt met de Polen over handelsrechten en het statuut van Svjatopolk, onderwerpt Chazarië en verovert delen van het grondgebied van de Wolga-Bulgaren waar hij vestingen en steden bouwt. Zoals Peter de Grote en Catharina de Grote later laat hij andere volkeren zich in ruil voor trouw aan de heerser van Kiev in Rusland vestigen: de Turkse stammen de Torki en de Berendei. Nadat Vladimir in 987 Chersonesos op de Krim (niet te verwarren met het huidige Cherson – Chersonesos zou Korsun zijn) veroverd heeft, geraakt hij verwikkeld in de hofintriges van Constantinopel. Hij zendt 6000 soldaten naar Constantinopel als hulp voor Basilius II tegen Bardas Fokas. Hij vraagt tezelfdertijd de hand van Basilius' zuster, Anna. In 988 laat Vladimir zich dopen en laat zich scheiden van zijn 6 polygame echtgenotes. Hij laat het christendom tot staatsgodsdienst verklaren. Naar het einde van zijn leven verdeelde Vladimir het rijk van Kiev onder zijn twaalf zonen: een beslissing die volgens velen de eerste stap is geweest tot de versplintering van Rusland in kleine vorstendommetjes. Vladimir stierf op 15 juli 1015 in Berestovo op weg naar Novgorod om zijn zoon Jaroslav te straffen die zich te onafhankelijk had opgesteld. Na zijn dood maakte Vladimirs “zoon” Svjatopolk zich tijdelijk meester van de troon van Kiev. Hij laat zijn “broers” Boris en Gleb vermoorden, die later zoals Olga en Vladimir heilig verklaard worden. De onrust in het Kievse rijk houdt aan tot Jaroslav de Wijze zich meester maakt van de troon. In de tussentijd hebben de vijanden van Rusland de kaarten grondig dooreengeschud: Chazarië is onder de voet gelopen door de nomadische Petsjenegen (1016), en Byzantium heeft zich meester gemaakt van het westelijke Bulgarije (1018). Na zijn dood werd Vladimir, zoals Anna, begraven in de kerk van de Tienden. Delen van zijn lichaam werden aan verschillende door hem gestichte instellingen geschonken om als relikwieën vereerd te worden. Eén van de grootste kathedralen in Kiev, de Universiteit aldaar en het Orthodoxe Theologisch Seminarie in Crestwood, New York zijn naar hem genoemd. Catharina de Grote startte een Orde van Sint-Vladimir (afgeschaft in 1917, maar hernomen door de Russisch-Orthodoxe kerk in 1959). Zowel de Orthodoxe kerk als de Rooms-katholieke vieren de heilige Vladimir op 15 juli. Vladimir werd pas in de 13e eeuw heilig verklaard (met de eerste kerk die zijn naam draagt in Novgorod in 1311-2). (volgens sommigeneen gevolg van een gebrek aan mirakels). Vladimir is genoemd als de patroon van de bekeerlingen, de moordenaars, de ouders van grote gezinnen en van Rusland. Hij kreeg ook de titel “Gelijke van de Apostelen” (wellicht niet toevallig – zo lieten de meeste Griekse heersers van Byzantium zich ook noemen). Aan Vladimir zijn in de Orthodoxe kerk het Troparion t.4 (“Gij waart een koopman die kostbare parels zocht …”) en het Kondakion t.8 (“Gij zijt voor ons als de apostel Paulos geweest …”) gewijd. Hij bleef in vele sagen en legendes met heidense invloed verschijnen en is bekend als Krasno Solnyshko, d.i. de Mooie Zon. Met Vladimir eindigt de Varingische periode in de Oost-Slavische geschiedenis en begint de christelijke periode.