Για τον Παππού μου τον Χρήστο γνωρίζω λίγα πράγματα , Πέθανε πολύ νέος και εγώ προσωπικά δεν τον Γνώρισα καθόλου
Δυστυχώς ούτε και ο πατέρας μου τον γνώρισε ήταν ο μικρότερος της οικογένειας ,και μόνον δύο ετών όταν πέθανε ο πατέρας του .
Νομίζω ότι ο παππούς πέθανε από κύρωση του Ύπατος
Ο παππούς ήταν Σύγαμπρος (Μπατζανάκης με τον Σπύρο Φούρκα ο οποίος είχε πανδρευτεί πρώτος την αδελφή της γιαγιάς μου την Βασιλική Κυτέα από την Νταϊτσά .
Την Γιαγιά μου την λέγαμε Κωνσταντίνα (Κωστάντω)όπως συνηθίζονταν να αποκαλούν τα κορίτσια τότε πχ Μαρία =Μάρω
Ο παππούς ήταν κτηνοτρόφος όπως όλοι οι Γκαρλαουναίοι στην εποχή εκείνη
Και φυσικά ζούσε στα μαντροστάσια στο Σπανόρεμα αγόρασε όμως και στο Καλαμάκι σπίτι το οποίο κληρονομήσαν τα δυο αδέλφια ο Πατέρας μου Στέλιος και ο θείος μου Μιλτιάδης όπως τον αποκαλούσε η Γιαγιά η οποία είχε μεγάλη αδυναμία στα αρχαία ονόματα
Και για τον λόγο αυτό ο θειος μου είχε δυο ονόματα Μιλτιάδης από την γιαγιά και Μιχαήλ από τον παπά διότι ο παπάς έλεγε ότι το Μιλτιάδης δεν είναι όνομα Χριστιανικό
Επικράτησε όμως το Μιλτιάδης της γιαγιάς μόνον ο Παπάς έκανε Χρήση του Μιχαήλ στα εκκλησιαστικά θέματα

Αλέξανδρος Χρ. Γκαρλαούνης
Θείος μου και αδελφός του Πατέρα μου ο μεγαλύτερος των αδελφών 
Πανδρεύτηκε και έφυγε από το σπίτι
Την θεία μου την πείρε από έρωτα και ίσως η γιαγιά να είχε αντιρρήσεις και αυτός ήταν ο λόγος που ο θείος μου έφυγε από το οικογενειακό σπίτι και έζησε με την θεια μου στο επάνω μέρος του χωριού μόλις μπαίνουμε στο χωριό(ερχόμενοι από Λαμία) αριστερά .
Το πατρικό σπίτι του ήταν στο κέντρο του χωριού τώρα ανήκει στην οικογένεια Ευσταθίου φυσικά πρώτα το μοιράσανε τα δύο αδέλφια ο πατέρας μου Στυλιανός και ο θείος μου Μιλτιάδης αλλά για τον λόγο ότι οι δυο συννυφάδες (Η μάννα μου Ευαγγελία Λαμπροπούλου γυναίκα του Στυλιανού  και η Θεία μου Γεωργία Κρικέλα γυναίκα του Μιλτιάδη
Μαλώνανε συνεχώς σαν Συννυφάδες…. . Πρώτος ο πατέρας μου πούλησε το μερτικό του στον Θείο μου Μιλτιάδη μάλλον το 1945 μόλις μετά τον δεύτερο πόλεμο και τελικά ο θείος μου το πούλησε  ολόκληρο στον Ευστάθιο Ευσταθίου
Φυσικά ο πατέρας μου Στυλιανός τότε έφυγε για την Μιτουλίνα όπου κτίσαμε εκεί αγροτόσπιτο και μείναμε έως το 1948 τον φθινόπωρο όποτε μας αναγκάσανε να φύγουμε για την Λαμία είχε φουντώσει πια ο Ανταρτοπόλεμος Εγώ τα θυμάμαι όλα αυτά  πολύ καλά ,
Ο θείος μου έκανε το επάγγελμα του μυλωνά για πολλά χρόνια είχε νοικιάσει τον μύλο στο Πλατανόρεμα στα σύνορα Καλαμακίου και Παλαμά
Το ρέμα αυτό χωρίζει τα κτήματα αλλά και τα βοσκοτόπια ανάμεσα στα δύο χωριά

Ο Συγχωρεμένος ο πατέρας μου πέθανε από κύρωση του ύπατος 
Το καλοκαίρι του 1952 ασθένησε από μελιταίο πυρετό και μετά από πολύ καιρό περίπου ένα χρόνο έγινε καλά η τουλάχιστον έτσι νομίσαμε .
Δυστυχώς όμως η ασθένεια εκείνη του δημιούργησε ηπατίτιδα και χωρίς να το νοιώθει μετά από πολλά χρόνια η ηπατίτιδα έγινε κύρωση του ύπατος και όταν το αντιληφτήκαμε ήταν πολύ αργά .
Το 1973 ασθένησε πολύ σοβαρά και όταν εγώ συμβουλεύτηκα έναν γιατρό εδώ στην Αυστραλία που ζούσα με την οικογένεια μου και του είπα τα συμπτώματα της ασθένειας του πατέρα μου εκείνος με συμβούλεψε να πάω να τον δε διότι δεν θα ζήσει περισσότερο από λίγους μήνες .
Δυστυχώς αυτό και έγινε
Στις 23/5/1973 απεβίωσε σε ηλικία μόνο 59 ετών και δύο μηνών
Ο θεός ας αναπαύσει την ψυχούλα του